Zbawienie oznacza uratowanie przed mającym nadejść sądem i zniszczeniem, oraz przeniesienie do nowego świata, gdyż ma nastać według Pisma Świętego "nowe niebo i nowa ziemia". Zbawienie w całej pełni będzie zrealizowane w czasie Sądu Ostatecznego, po którym święci odziedziczą obiecane Królestwo Niebios. Dla nas, żyjących na tej ziemi zbawienie jest obietnicą odziedziczenia nowego nieba i nowej ziemi, gdzie nie będzie niczego nieczystego. Ponieważ obietnice Boże są pewne, dlatego ci, którzy uwierzyli Bogu i trwają z Nim w łączności, mogą już teraz radować się obietnicą zbawienia jako czymś pewnym, i mogą mówić o sobie jako o zbawionych, gdyż obietnicę zbawienia poświadcza im Duch Święty wlany do ich serc.

Oto Ja stworzę nowe niebo i nową ziemię i nie będzie się wspominało rzeczy dawnych, i nie przyjdą one na myśl nikomu.

Izaj. 65, 17

Bo jak nowe niebo i nowa ziemia, które Ja stworzę, ostaną się przede mną - mówi Pan - tak ostoi się wasze potomstwo i wasze imię.

Izaj. 66, 22

I rzekł Ten, który siedział na tronie: Oto wszystko nowym czynię. I mówi: Napisz to, gdyż słowa te są pewne i prawdziwe,

Obj. 21, 5

Aż przyszedł Sędziwy i odbył się sąd i prawo zostało przyznane Świętym Najwyższego, i nadszedł czas, że Święci posiedli królestwo.

Dan. 7, 22

I widziałem nowe niebo i nową ziemię; albowiem pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły, i morza już nie ma.

Obj. 21, 1

Przeto upamiętajcie i nawróćcie się, aby były zgładzone grzechy wasze, aby nadeszły od Pana czasy ochłody i aby posłał przeznaczonego dla was Chrystusa Jezusa, którego musi przyjąć niebo aż do czasu odnowienia wszechrzeczy, o czym od wieków mówił Bóg przez usta świętych proroków swoich.

Dz. Ap. 3, 19-21

Pan nie zwleka z dotrzymaniem obietnicy, chociaż niektórzy uważają, że zwleka, lecz okazuje cierpliwość względem was, bo nie chce, aby ktokolwiek zginął, lecz chce, aby wszyscy przyszli do upamiętania. A dzień Pański nadejdzie jak złodziej; wtedy niebiosa z trzaskiem przeminą, a żywioły rozpalone stopnieją, ziemia i dzieła ludzkie na niej spłoną. Skoro to wszystko ma ulec zagładzie, jakimiż powinniście być wy w świętym postępowaniu i w pobożności, Jeżeli oczekujecie i pragniecie gorąco nastania dnia Bożego, z powodu którego niebiosa w ogniu stopnieją i rozpalone żywioły rozpłyną się?

2 Piotr. 3, 9-12

I przyszedł jeden z siedmiu aniołów, którzy mieli siedem czasz, napełnionych siedmiu ostatecznymi plagami, i tak się do mnie odezwał: Chodź, pokażę ci oblubienicę, małżonkę Baranka. I zaniósł mnie w duchu na wielką i wysoką górę, i pokazał mi miasto święte Jeruzalem, zstępujące z nieba od Boga, mające chwałę Bożą; blask jego podobny do blasku drogiego kamienia, jakby jaspisu, lśniącego jak kryształ. Miało ono potężny i wysoki mur, miało dwanaście bram, a na bramach dwunastu aniołów i wypisane imiona dwunastu plemion synów izraelskich. Od wschodu trzy bramy i od północy trzy bramy, i od zachodu trzy bramy, i od południa trzy bramy. A mur miasta miał dwanaście kamieni węgielnych, na nich dwanaście imion dwunastu apostołów Baranka. A ten, który rozmawiał ze mną, miał złoty kij mierniczy, aby zmierzyć miasto i jego bramy, i jego mur. A miasto jest czworokątne, i długość jego taka sama, co szerokość. I mierzył miasto kijem mierniczym na dwanaście tysięcy stadiów; długość jego i szerokość, i wysokość są równe. Zmierzył też mur jego, który wynosił sto czterdzieści cztery łokcie według miary ludzkiej, którą się posłużył anioł. A mur jego zbudowany był z jaspisu, samo miasto zaś ze szczerego złota, podobnego do czystego szkła. Kamienie węgielne muru miasta były ozdobione wszelakimi drogimi kamieniami: kamień pierwszy, to jaspis, drugi szafir, trzeci chalcedon, czwarty szmaragd, piąty sardoniks, szósty karneol, siódmy chryzolit, ósmy beryl, dziewiąty topaz, dziesiąty chryzopras, jedenasty hiacynt, dwunasty ametyst, a dwanaście bram, to dwanaście pereł; a każda brama była z jednej perły. Ulica zaś miasta, to szczere złoto, jak przezroczyste szkło, lecz świątyni w nim nie widziałem; albowiem Pan, Bóg, Wszechmogący jest jego świątynią, oraz Baranek.

A miasto nie potrzebuje ani słońca ani księżyca, aby mu świeciły; oświetla je bowiem chwała Boża, a lampą jego jest Baranek. I chodzić będą narody w światłości jego, a królowie ziemi wnosić będą do niego chwałę swoją. A bramy jego nie będą zamknięte w dzień, bo nocy tam nie będzie; I wniosą do niego sławę i dostojeństwo narodów. I nie wejdzie do niego nic nieczystego ani nikt, kto czyni obrzydliwość i kłamie, tylko ci, którzy są zapisani w księdze żywota Baranka.

Obj. 21, 9-27

I pokazał mi rzekę wody żywota, czystą jak kryształ, wypływającą z tronu Boga i Baranka. Na środku ulicy jego i na obu brzegach rzeki drzewo żywota, rodzące dwanaście razy, wydające co miesiąc swój owoc, a liście drzewa służą do uzdrawiania narodów. I nie będzie już nic przeklętego. Będzie w nim tron Boga i Baranka, a słudzy jego służyć mu będą. I oglądać będą jego oblicze, a imię jego będzie na ich czołach, i nocy już nie będzie, i nie będą już potrzebowali światła lampy ani światła słonecznego, gdyż Pan, Bóg, będzie im świecił i panować będą na wieki wieków.

Obj 22, 1 - 5

I rzekł do mnie: Te słowa są pewne i prawdziwe, a Pan, Bóg duchów proroków posłał anioła swego, aby ukazać sługom swoim, co musi się wkrótce stać. I oto przyjdę wkrótce. Błogosławiony, który strzeże słów proroctwa tej księgi.

Obj. 22, 1-7

1. uratowanie od grzechu i od kary za grzech, odkupienie;
2. zbawienie - jako obecny stan wszystkich prawdziwych chrześcijan;
3. nadzieja przyszłego zbawienia

1. zbawienie od kary za grzech;
2. zbawienie od mocy grzechu;
3. zbawienie od obecności grzechu;
4. zbawienie od przyjemności grzechu.

Usprawiedliwienie nie jest przebaczeniem człowiekowi z pominięciem sprawiedliwości, lecz ogłoszeniem, że posiada on sprawiedliwość, która doskonale i na zawsze zaspokaja zakon, mianowicie sprawiedliwości Chrystusa (2 Kor. 5, 21; Rzym. 4, 6-8). Wyłącznym warunkiem przypisania bądź policzenia tej sprawiedliwości wierzącemu jest wiara w pana Jezusa Chrystusa. Wiarę nazywa się "warunkiem" nie dlatego, że posiada ona jakąś zasługę, lecz wyłącznie dlatego, że jest ona narzędziem, tym jedynym narzędziem przez który dusza przywłaszcza sobie bądź obejmuje Chrystusa i Jego sprawiedliwość (Rzym. 1,17; 3, 25 - 26; 4, 20-22; Filip. 3, 8-11; Gal. 2,16). Akt wiary, która w ten sposób zabezpiecza nasze usprawiedliwienie, zabezpiecza równocześnie nasze uświęcenie, i w ten sposób doktryna o usprawiedliwieniu przez wiarę nie prowadzi do rozwiązłości (Rzym. 6,2-7) . Dobre uczynki, które nie są podstawą, są pewną konsekwencją usprawiedliwienia (Rzym. 6, 14; 7, 6) . (Patrz List do Galacjan).

1. ogłoszenie kogoś przez Boga sprawiedliwym, wolnym od winy i przyjęcie go;
2. uniewinnienie kogoś, usprawiedliwienie.

1. uczynić sprawiedliwym, lub takim, jakim się powinno być
2. pokazać, wykazać, udowodnić, że ktoś jest sprawiedliwy, bądź taki, za jakiego chce być uważany
3. stwierdzić, ogłosić kogoś sprawiedliwym, lub takim, jakim powinien być [Strong].

Od rzeczy kłamliwej oddalisz się, a niewinnego i sprawiedliwego nie zabijesz; bo nie usprawiedliwię bezbożnego.

2 Moj. 23, 7

Bo przechodząc Pan przed twarzą jego, wołał: Pan, Pan, Bóg miłosierny i litościwy, nie rychły do gniewu, a obfity w miłosierdziu i w prawdzie;
Zachowujący miłosierdzie nad tysiącami, gładzący nieprawość i przestępstwo i grzech, nie usprawiedliwiający winnego, nawiedzając nieprawość ojcowską w synach i w synach synów ich do trzeciego i do czwartego pokolenia.

2 Moj. 34, 6 - 7

Sprawiedliwość twoja, jak góry najwyższe; sądy twoje, jak przepaść wielka; ludzi i zwierzęta zachowujesz, Panie!
Jakoż drogie jest miłosierdzie twoje, Boże! przetoż synowie ludzcy w cieniu skrzydeł twoich ufają.
Będą upojeni hojnością domu twego, a strumieniem rozkoszy twoich napoisz ich.
Albowiem u Ciebie jest źródło żywota, a w światłości twojej oglądamy światłość.
Rozciągnij miłosierdzie twoje nad tymi, którzy cię znają, a sprawiedliwość twoją nad uprzejmymi sercem.

Ps. 36,7-11

Miłosierdzie i prawda spotkają się ze sobą; sprawiedliwość i pokój pocałują się.
Prawda z ziemi wyrośnie, a sprawiedliwość z nieba wyjrzy.

Ps. 85, 11-12

Sprawi, że sprawiedliwość przed twarzą jego pójdzie, gdy postawi na drodze nogi swoje.

Ps. 85, 14

Objawił Pan zbawienie swoje; przed oczami pogan oznajmił sprawiedliwość swoją.

Ps. 98, 2

Przysiągłem sam przez się; wyszło z ust moich słowo sprawiedliwe, które się wstecz nie wróci: Że się mnie kłaniać będzie wszelkie kolano, i przysięgać każdy język.
Mówiąc: Tylko w Panu mam wszelką sprawiedliwość i siłę. Tacy aż do Niego przyjdą; ale pohańbieni będą wszyscy, którzy się gniewem zapalają przeciwko Niemu.

Izaj. 45, 23-24

Sprawię, że się przybliży sprawiedliwość moja, nie spóźni się, a zbawienie moje nie omieszka; bo położę w Syjonie zbawienie, a w Izraelu sławę moją.

Izaj. 46,13

Blisko jest sprawiedliwość moja, wyjdzie zbawienie moje, a ramiona moje narody sądzić będą. Na mnie wyspy oczekują, a za ramieniem moim tęsknią.

Izaj. 51,5

Żadne naczynie urobione przeciw tobie nie zdarzy się, a każdy język, który powstanie przeciw tobie na sądzie potępisz. Takie jest dziedzictwo sług Pańskich, a sprawiedliwość ich ode mnie, mówi Pan.

Izaj. 54,17

Tak mówi Pan: Strzeżcie sądu, a czyńcie sprawiedliwość; bo blisko tego, że zbawienie moje przyjdzie, a sprawiedliwość moja objawiona będzie.

Izaj. 56,1

Bo jako ziemia wydaje płód swój, a jako ogród nasienie swoje wywodzi, tak panujący Pan wywiedzie sprawiedliwość i chwałę swoję przed wszystkie narody.

Izaj. 61,11

Tak mówi Pan: Niech się nie chlubi mądry z mądrości swojej, i niech się nie chlubi mocarz z mocy swojej, i niech się nie chlubi bogaty z bogactw swoich;
Ale w tym niechaj się chlubi, kto się chlubi, że rozumie a zna mnie, że Ja jestem Pan, który czynię miłosierdzie, sąd i sprawiedliwość na ziemi; bo mi się to podoba, mówi Pan.

Jer. 9,23-24

Oto idą dni, mówi Pan, których wzbudzę Dawidowi latorośl sprawiedliwą, i będzie królował król, a poszczęści mu się; sąd zaiste i sprawiedliwość będzie czynił na ziemi.
Za dni jego Juda zbawiony będzie, a Izrael bezpiecznie mieszkać będzie; a to jest imię jego, którym go zwać będą: Pan sprawiedliwość nasza.

Jer. 23,5-6

W one dni w owym czasie uczynię to, iż wyrośnie Dawidowi latorośl sprawiedliwa, która czynić będzie sąd i sprawiedliwość na ziemi.
W owych dniach będzie zbawiony Juda, a Jeruzalem bezpiecznie mieszkać będzie. A takie jest imię, którym ją nazwą: Pan sprawiedliwość nasza.

Jer. 33,15-16

I mówiłem: Siejcie sobie ku sprawiedliwości; żnijcie ku miłosierdziu, orzcie sobie nowinę; bo czas jest szukać Pana, aż przyjdzie, i spuści na was sprawiedliwość jako deszcz.

Oz. 10,12

Gniew Pański poniosę: bo przeciwko niemu zgrzeszyłem, aż się wżdy zastawi o sprawę moją, a wykona sąd mój: wywiedzie mnie na światło, ujrzę sprawiedliwość Jego.

Mich. 7,9

Bo sprawiedliwość Boża w niej bywa objawiona z wiary w wiarę, jako napisano: A sprawiedliwy z wiary żyć będzie.

Rzym. 1,17

Jeśli tedy niesprawiedliwość nasza Bożą sprawiedliwość zaleca, cóż powiemy? Czy niesprawiedliwy jest Bóg, który gniew przywodzi? (Po ludzku mówię.)

Rzym. 3,5

Przeto z uczynków zakonu nie będzie usprawiedliwione żadne ciało przed obliczem Jego, gdyż przez zakon jest poznanie grzechu.
Lecz teraz bez zakonu sprawiedliwość Boża objawiona jest, mająca świadectwo z zakonu i z proroków;
Sprawiedliwość, mówię, Boża przez wiarę Jezusa Chrystusa ku wszystkim i na wszystkich wierzących; bo nie ma różnicy.

Rzym. 3,20-22

Albowiem co Pismo mówi? Uwierzył Abraham Bogu i poczytano mu to za sprawiedliwość.
A robiącemu zapłata nie bywa poczytana według łaski, ale według długu;
Nie robiącemu zaś, lecz wierzącemu w tego, który usprawiedliwia bezbożnego, poczytana bywa wiara jego za sprawiedliwość.
Jako i Dawid powiada, że błogosławieństwo człowieka jest, któremu Bóg przyczyta sprawiedliwość bez uczynków, mówiąc:
Błogosławieni, których odpuszczone są nieprawości, a których zakryte są grzechy;
Błogosławiony mąż, któremu Pan grzechu nie poczyta.
To tedy błogosławieństwo tylko na obrzezanie przychodzi, czy też na nie obrzezanie? Gdyż mówimy, iż wiara Abrahamowi jest poczytana za sprawiedliwość.
Jakoż mu tedy jest poczytano? Gdy był w obrzezce, czyli w nieobrzezce? Nie w obrzezce, ale w nieobrzezce.
I przyjął znak obrzezki za pieczęć sprawiedliwości onej wiary, która była w nieobrzezce, na to, aby był ojcem wszystkich wierzących w nieobrzezce, aby i onym poczytana była sprawiedliwość;
I aby był ojcem obrzezki, nie tylko tych, którzy są z obrzezki, ale też i tych, którzy chodzą stopami wiary ojca naszego Abrahama, która była w nieobrzezce.
Albowiem nie przez zakon się stała obietnica Abrahamowi albo nasieniu jego, aby był dziedzicem świata, ale przez sprawiedliwość wiary.

Rzym. 4,3-13

Który (Abraham) przeciwko nadziei w nadzieję uwierzył, że się stanie ojcem wielu narodów według tego, co mu powiedziano: Tak będzie nasienie twoje.
A nie będąc słabym w wierze, nie patrzył na ciało swoje już obumarłe, mając około stu lat, ani na obumarły żywot Sary.
O obietnicy tedy Bożej nie wątpił z niedowiarstwa; ale się umocnił wiarą i dał chwałę Bogu,
Będąc też tego pewien, że cokolwiek on obiecał, mocen jest i uczynić.
Przeto poczytano mu to za sprawiedliwość.
A nie napisano tego dla niego samego, iż mu to poczytano,
Ale i dla nas, którym ma być poczytano, którzy wierzymy w tego, który wzbudził Jezusa, Pana naszego, z martwych;
Który wydany jest dla grzechów naszych, a wstał z martwych dla usprawiedliwienia naszego.

Rzym. 4,18-25

Aby ta sprawiedliwość zakonu była wypełniona w nas, którzy nie według ciała chodzimy, ale według Ducha.

Rzym. 8,4

Bo nie znając sprawiedliwości Bożej, a chcąc własną sprawiedliwość wystawić, sprawiedliwości Bożej nie byli poddani.
Albowiem końcem zakonu jest Chrystus ku sprawiedliwości każdemu wierzącemu.
Gdyż Mojżesz pisze o sprawiedliwości, która jest z zakonu, iż ktokolwiek te rzeczy będzie czynił, przez nie żyć będzie.
Ale sprawiedliwość, która jest z wiary, tak mówi: Nie mów w sercu swoim: Kto wstąpi na niebo? to jest Chrystusa na dół sprowadzić:
Albo kto zstąpi do przepaści? to jest Chrystusa od umarłych wyprowadzić.
Ale (Mojżesz) co mówi: Blisko ciebie jest słowo w ustach twoich i w sercu twoim. To jest słowo wiary, które opowiadamy:
Że jeślibyś ustami wyznał Pana Jezusa i uwierzyłbyś w sercu swoim, że Go Bóg z martwych wzbudził, zbawiony będziesz.
Albowiem sercem wierzono bywa ku sprawiedliwości, ale się ustami wyznanie dzieje ku zbawieniu.
Bo Pismo mówi: Wszelki, kto w niego wierzy, nie będzie pohańbiony;

Rzym. 10,3-11

Albowiem królestwo Boże nie jest pokarm ani napój, ale sprawiedliwość i pokój i radość w Duchu Świętym:

Rzym. 14,17

Nie odrzucam tej łaski Bożej; bo jeśli przez zakon jest sprawiedliwość, tedy Chrystus próżno umarł.

Gal. 2,21

Zakon tedy jest przeciwko obietnicom Bożym? Nie daj tego Boże! albowiem gdyby był dany zakon, który by mógł ożywiać, prawdziwieć by z zakonu była sprawiedliwość.
Ale Pismo zamknęło wszystko pod grzech, aby obietnica z wiary Jezusa Chrystusa była dana wierzącym.
A przedtem, zanim przyszła wiara, byliśmy pod zakonem strzeżeni, wespół zamknieni będąc w tę wiarę, która potem miała być objawiona.
A przeto zakon pedagogiem naszym był do Chrystusa, abyśmy z wiary byli usprawiedliwieni.
Ale gdy przyszła wiara, już nie jesteśmy pod pedagogiem.
Albowiem wszyscy synami Bożymi jesteście przez wiarę w Chrystusie Jezusie.
Bo którzykolwiek jesteście w Chrystusa ochrzczeni, w Chrystusaście się oblekli.
Nie masz Żyda, ani Greka; nie masz niewolnika ani wolnego; nie masz mężczyzny i niewiasty; albowiem wszyscy wy jednym jesteście w Chrystusie Jezusie.
A jeśliście wy Chrystusowi, to i nasieniem Abrahama, a według obietnicy dziedzicami.

Gal. 3,21-29

Ale to, co mi było zyskiem, to poczytałem z powodu Chrystusa za szkodę.
Owszem i wszystko poczytam sobie za szkodę dla zacności znajomości Chrystusa Jezusa, Pana mojego, dla którego wszystko utraciłem i mam to sobie za gnój, abym Chrystusa zyskał,
I był znaleziony w Nim, nie mając sprawiedliwości mojej, tej która jest z zakonu, ale tę, która jest przez wiarę Chrystusową, to jest sprawiedliwość z Boga, która jest przez wiarę;

Filip. 3,7-9

Szymon Piotr, sługa i Apostoł Jezusa Chrystusa, tym, którzy równie z nami kosztownej wiary dostali przez sprawiedliwość Boga naszego i zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa.

2 Piotr. 1,1

Lecz nowych niebios i nowej ziemi według obietnicy jego oczekujemy, w których sprawiedliwość mieszka.

2 Piotr. 3,13

Ponieważ wiecie, że on sprawiedliwy jest, wiedzcie też, iż każdy, który czyni sprawiedliwość, z niego narodzony jest.

1 Jan. 2,29

Dziateczki! niechaj was nikt nie zwodzi; kto czyni sprawiedliwość, sprawiedliwy jest, jako i on sprawiedliwy jest;

1 Jan. 3,7

A nie wchodź w sąd z sługą twoim; albowiem nie będzie usprawiedliwiony przed obliczem twoim żaden żyjący.

Ps. 143,2

Bo panujący Pan wspomaga mię; przeto nie bywam pohańbiony. Dla tego postawiłem twarz moją jako krzemień, gdyż wiem, że pohańbiony nie będę.
Blisko jest ten, który mię usprawiedliwia. Któż się sprzeczać będzie ze mną? Stańmy społem; kto ma prawo ze mną, niech przystąpi ku mnie.

Izaj. 50,7-8

Z pracy duszy swej ujrzy owoc, którym nasyci się. Znajomością swoją wielu usprawiedliwi sprawiedliwy sługa mój; bo nieprawości ich on sam poniesie.

Izaj. 53,11

I od wszystkiego od czegoście nie mogli być przez zakon Mojżeszowy usprawiedliwieni, przez tego każdy wierzący usprawiedliwiony bywa.

Dz.Ap. 13,39

Będąc tedy usprawiedliwieni z wiary, pokój mamy z Bogiem przez Pana naszego Jezusa Chrystusa;

Rzym. 5,1

Daleko tedy więcej teraz usprawiedliwieni będąc krwią jego, zachowani będziemy przez niego od gniewu.

Rzym. 5,9

A dar nie jest taki, jako to, co przyszło przez jednego, który zgrzeszył. Albowiem wina jest z jednego upadku ku potępieniu, ale dar z łaski z wielu upadków ku usprawiedliwieniu.
Albowiem jeśli dla jednego upadku śmierć królowała przez jednego, daleko więcej, którzy obfitość onej łaski i dar sprawiedliwości przyjmują, w żywocie królować będą przez tegoż jednego Jezusa Chrystusa.

Rzym. 5,16-17

A których przeznaczył, tych też powołał; a których powołał, tych też usprawiedliwił; a których usprawiedliwił, tych też uwielbił.

Rzym. 8,30

Któż będzie skarżył na wybrane Boże? Bóg jest, który usprawiedliwia.

Rzym. 8,33

A takimiście niektórzy byli; aleście omyci, aleście poświęceni, aleście usprawiedliwieni w imieniu Pana Jezusa i przez Ducha Boga naszego.

1 Kor. 6,11

Wiedząc, iż nie bywa usprawiedliwiony człowiek z uczynków zakonu, ale przez wiarę w Jezusa Chrystusa, i myśmy w Jezusa Chrystusa uwierzyli, abyśmy byli usprawiedliwieni z wiary Chrystusowej, a nie z uczynków zakonu, przeto że nie będzie usprawiedliwione z uczynków zakonu żadne ciało.

Gal. 2,16

A jeśli my szukając, abyśmy byli usprawiedliwieni w Chrystusie, znajdujemy się też grzesznikami, tedy Chrystus jest sługą grzechu? Nie daj tego Boże!

Gal. 2,17

A upatrzywszy to Pismo, iż z wiary Bóg usprawiedliwia pogan, przedtem opowiedziało Abrahamowi, iż w tobie będą błogosławione wszystkie narody.

Gal. 3,8

A iż przez zakon nikt nie bywa usprawiedliwiony przed Bogiem, jawna jest stąd, bo "sprawiedliwy z wiary żyć będzie".

Gal. 3,11

A przetoż zakon pedagogiem naszym był do Chrystusa, abyśmy z wiary byli usprawiedliwieni.

Gal. 3,24

Pozbawiliście się Chrystusa, którzykolwiek się przez zakon usprawiedliwiacie; wypadliście z łaski.

Gal. 5,4

Abyśmy usprawiedliwieni będąc łaską jego, stali się dziedzicami według nadziei żywota wiecznego.

Tyt. 3,7

Abraham, ojciec nasz, czyż nie z uczynków usprawiedliwiony jest, gdy ofiarował Izaaka, syna swego, na ołtarzu?

Jak. 2,21

Widzicie więc, że z uczynków usprawiedliwiony bywa człowiek, a nie z wiary tylko.
Także też i Rachab, wszetecznica, czyż nie z uczynków jest usprawiedliwiona, gdy przyjęła tych posłów i inną drogą wypuściła?

Jak. 2,24-25

I dano jej, aby się oblekła w bisior czysty i świetny; albowiem bisior to usprawiedliwienie świętych.

Obj. 19,8

Kto szkodzi, niech jeszcze szkodzi; a kto jest plugawy, niech jeszcze będzie plugawszy; a kto jest sprawiedliwy, niech się jeszcze usprawiedliwi; a kto święty, niech jeszcze będzie poświęcony.

Obj. 22,11