List pierwszy do wszech wobec Piotra świętego Apostoła.
Kapituła 1.
1. Piotr, Apostoł Jezu Krystusów, przychodniom rosproszonym po Poncie, po Galacjej, Kappadocjej, Asijej i Bitynijej.
2. Wybranym z przejźrzenia Boga Ojca, ku świątobliwości ducha przez posłuszeństwo i pokropienie krwie Jezusa Krystusa. Łaska niech wam będzie i pokój rozmnożony.
3. Błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezu Krysta, który z wielkiego miłosierdzia swojego odrodził nas ku naszej nadziei żywej przez zmartwychwstanie Jezusa Krystusa.
4. Ku dziedzictwu, które zginąć nie może, ani być pomazane, ani zepsowane, a jest nam zachowane na niebie.
5. Którzy jesteśmy zachowani mocą Bożą przez wiarę ku zbawieniu, które gotowe jest aby było objawione czasu ostatniego.
6. W której rzeczy radujecie się, teraz maluczko zasmuceni rozmaitemi pokusami jeśli potrzeba jest.
7. Aby doświadczenie wiary waszej daleko droższe niż doświadczenie złota, które ginie, a wżdy przez ogień bywa doświadczone, było znalezione być wam ku czci i chwale i ku poczciwości, gdy się okaże Jezus Krystus.
8. Którego nie widziawszy, miłujecie; którego nie widząc, przedsię mu wierzycie radując się weselem niewymownym i chwalebnym.
9. Odnosząc zapłatę wiary waszej, to jest, zbawienie dusz.
10. O którym zbawieniu dowiedowali się i badali prorocy, którzy o przyszłej na nas łasce prorokowali.
11. Pilnie szukając, na który abo na jaki czas Duch Krystusów w nich wprzód świadcząc, oznajmił utrapienia, które miały przyjdź na Krystusa i chwałę, która po nich przyjdź miała.
12. Którym i to było oznajmiono, iż nie sobie, ale nam tymi rzeczami posługowali, które teraz są opowiedziane przez ty, którzy wam przepowiedali Ewanjeliją, przez zesłanego z nieba Ducha świętego, na które rzeczy Aniołowie patrząć.
13. A przetoż przepasawszy biodra umysłu waszego trzeźwością, doskonałą nadzieję miejcie w łasce, która wam jest przyniesiona, aż się okaże Jezus Krystus.
14. Jako synowie posłuszni, którzy się nie przypodobniacie przeszłym pożądliwościam, gdyście byli w nieumiejętności waszej.
15. Ale jako ten, który was wezwał święty jest, abyście też wy byli świętymi we wszelakim obcowaniu.
16. Dlatego napisano jest: Bądźcie świętymi, abowiem ja święty jestem.
17. A jeśli wy Ojcem nazywacie tego, który przez braku osób sądzi wedle uczynku każdego, patrzcie abyście w bojaźni chodząc dokonali czasu mieszkania waszego docześnego,
18. Wiedząc, iż nie skażonymi rzeczami: srebrem abo złotem jesteście wybawieni od próżnego obcowania waszego, któreście podane wzięli od ojców,
19. Ale drogą krwią jako Baranka niepomazanego i niepokalanego, to jest Krystusa.
20. Który był przejźrzan przed założeniem świata i był objawion czasów ostatecznych dla was,
21. Którzy przezeń wierzycie Bogu, który go wzbudził z martwych i dał mu chwałę, aby wiara i nadzieja wasza w Bogu była.
22. Oczyściwszy dusze wasze posłusznymi będąc prawdzie przez Ducha z miłością braterską nie obłudną, z szczyrego serca jedni drugie miłujcie uprzejmie.
23. Będąc odrodzeni nie z plemienia śmiertelnego, ale z nieśmiertelnego przez słowo Boga żywego i trwającego na wieki.
24. Abowiem wszelkie ciało jest jako trawa i wszelka chwała człowiecza jako kwiat z ziela, uschła trawa, a kwiat jej upadł.
25. Ale słowo Boże trwa na wieki, a toć jest słowo, które jest wam przepowiedane.
Kapituła 2.
1. A przeto złożywszy wszelką złość i wszelką zdradę i obłudność i zazdrość i wszelakie obmowiska.
2. Jako dopieroko narodzone dzieci szczyrego mleka słowa żądacie, abyście przez nie urośli.
3. Jeśliście skosztowali, iż Pan jest dobrotliwy.
4. Do którego przystępując, który jest kamieniem żywym, odrzuconym od ludzi, ale u Boga wybranym i kosztownym.
5. Abyście i wy jako żywe kamienie byli zbudowani dom duchowny, kapłaństwo święte ku sprawowaniu duchownych ofiar wdzięcznych Bogu przez Jezusa Krystusa.
6. Przeto też zamyka się w piśmie: Oto kładę na Syonie kamień, który ma być położon w naprzedniejszym węgle, wybrany i kosztowny, któremu kto uwierzy, nie będzie zawstydzon.
7.Wam tedy jest poczciwością, którzy wierzycie, a nieposłusznym kamień, który odrzucili budujący, ten zstał się przedniejszym u węgłu.
8. I kamieniem obrażenia i kamieniem zgorszenia, to jest tym nieposłusznym, którzy się obrażają słowem, ku czemu też są postanowieni.
9. Ale wy jesteście rodzajem wybranym, królewskiem kapłaństwem, narodem świętym, ludem, który sobie Bóg za własny poczyta, abyście przepowiedali cnoty tego, który z ciemności was wezwał ku dziwnej światłości swojej.
10. Którzyście niekiedy byli nie ludem, a teraz jesteście ludem Bożym, którzyście niekiedy miłosierdzia nie dostąpili, a terażeście miłosierdzie otrzymali.
11. Namilejszy! Proszę jako przychodniowie i cudzoziemcy powściągajcie się od pożądliwości cielesnych, które walczą przeciwko duszy.
12, A niech będzie obcowanie wasze poczciwe między pogany, aby w tym co mówią przeciwko wam jako złoczyńcami z dobrych uczynków, któreby obaczyli, chwalili Boga w dzień nawiedzenia swego.
13. Bądźcie tedy poddani każdemu urzędowi ludzkiemu dla Pana, chociaż królowi, jako przedniejszemu.
14. Choć przełożonym jako tym, którzy od niego posłani bywają tak na pomstę złoczyńców, jako ku chwale tych, którzy dobrze czynią.
15. Abowiem tak jest wola Boża, abyście dobrze czyniąc, zahamowali nieumiejętność szalonych ludzi.
16. Jako wolni, a nie mając wolności; jako zasłony złości, ale jako słudzy Boży.
17. Czcicie wszytki, braterstwo miłujcie, Boga się bójcie, króla w uczciwości miejcie.
18. Słudzy niech będą poddani panom z wszelką bojaźnią, nie tylko dobrym i ludzkim, ale też srogim.
19. Abowiem to jest rzecz wdzięczna, jeśli kto dla sumnienia Bożego cierpi frasunki będąc niesłusznie utrapiony.
20. Bo co za chwała jest jeślibyście cierpieli, gdy grzesząc bywacie policzkowani? Ale jeśli dobrze czyniąc przedsię cięszkości cierpicie, toć jest wdzięczna rzecz u Boga.
21, Gdyż na to jesteście wezwani boć i Krystus cierpiał za nas, zostawując nam naukę abychmy naśladowali stóp jego.
22. Który grzechu nie uczynił, ani jest znaleziona zdrada w uściech jego.
23. Któremu gdy złorzeczono, nie oddawał złorzeczeństwa, gdy cierpiał nie groził, ale poruczył pomstę temu, który sprawiedliwie sądzi.
24. Który grzechy nasze nosił w ciele swoim na drzewie, abyśmy będąc umarłymi grzechom w sprawiedliwości żyli, którego siniałymi razy uzdrowieni jesteście.
25. Abowiemeście byli jako owce błąkające się, ale teraz jesteście nawróceni do pasterza i dozorce dusz waszych.
Kapituła 3.
1. Także żony niech będą poddane mężom swoim, aby i ci, którzy nie są posłuszni słowu, przez obcowanie żon bez słowa byli pozyskani.
2. Gdy ujźrzą uczciwe a czyste obcowanie wasze.
3. Których ochędóstwo niechaj nie będzie owo zwierzchowne w splecieniu włosów, z okładką złota, abo w obleczeniu szat.
4. Ale ono skryte, to jest człowiek serdeczny w nieskażonym ochędóstwie cichego i spokojnego ducha, który jest przed Bogiem kosztowny.
5. Abowiem tak niekiedy i święte ony niewiasty, mając nadzieję w Bogu ubierały się, będąc poddane mężom swoim.
6. Jako Sara była posłuszna Abrahamowi, nazywając go Panem, którejeście się stały córkami, gdy dobrze czynicie, a nie będąc ustraszone żadnym ulęknieniem.
7. Także mężowie niech z nimi mieszkają jako należy rozumnym, wyrządzając cześć niewieście jako naczyniu mdlejszemu i jako społeczni dziedzicy łaski żywota, aby modlitwy wasze nie były przekażane.
8. Na koniec bądźcie wszyscy zgodliwemi i czujcie doległości jedni drugich, mając w sobie braterską miłość, miłosierni i łaskawi.
9. Nie oddawając złem za złe, abo złorzeczeństwa za złorzeczeństwo i owszem błogosławiąc wierząc, iż jesteście na to wezwani, abyście błogosławieństwo dziedziczne otrzymali.
10.Abowiem kto chce żywot miłować i oglądać dni dobre, niech powściąga języka swego od złego i warg swoich aby zdrady nie mówiły.
11. Niech odstąpi od złego a czyni dobrze, niech szuka pokoju i naśladuje go.
12. Abowiem oczy Pańskie patrzają na sprawiedliwe i uszy jego słuchają prośby ich, a oblicze Pańskie przeciwko tym, którzy źle czynią.
13. Któż jest coby miał trapić was jeślibyście dobroci naśladowcami byli? Ale też jeślibyście co cierpieli dla sprawiedliwości, przedsię błogosławieni jesteście.
14. A wszakże nie lękajcie się strachu ich ani trwóżcie sobą.
15. Ale Pana Boga poświęćcie w sercach waszych, a bądźcie zawsze gotowi odpowiedź dać każdemu pytającemu się o sprawie nadzieje onej, która w nas jest.
16. Z pokorą i uczciwością, mając sumnienie dobre, aby tym co złe mówią przeciwko wam jako złoczyńcam, zawstydzili się, którzy się targają na wasze dobre obcowanie w Krystusie.
17. Abowiem lepiej abyście dobrze czyniąc, jeśliby tak chciała wola Boża, cierpieli, niźli źle czyniąc.
18. Bo i Krystus cierpiał raz za grzechy, sprawiedliwy za niesprawiedliwe, aby nas przywiódł do Boga, umartwionyć ciałem, aleć ożywiony duchem.
19. Przez którego też szedszy przepowiedał duchom, którzy są w ciemnicy.
20. Którzy niekiedy nieposłusznymi byli, gdy raz oczekawała Boża cierpliwość za dni Nego, kiedy archę gotowano, w której mało, to jest ośm dusz zachowane są na wodzie.
21. Której teraz krzest równając się zachowywa nas też, nie zdejmując plugawości ciała, ale sprawując to, iż dobre sumnienie wzywa Boga przez zmartwychwstanie Jezusa Krystusa.
22. Który jest na prawicy Bożej, szedszy do nieba, któremu poddani są sami Aniołowie i zwierzchności i mocy.
Kapituła 4.
1. Gdyż tedy Krystus cierpiał za nas w ciele, wy też tąż myślą będźcie uzbrojeni, to jest, iż ten, który cierpiał w ciele, przestał od grzechu.
2. Ku temu aby już nie pożądliwościami ludzkimi, ale wolej Bożej ostatek czasu w ciele żył.
3. Abowiem dosyć nam iżeśmy przeszłego czasu żywota czynili wolą poganów, chodząc w nieczystościach, pożądliwościach, w opilstwach, biesiadach, pijaństwach i brzydliwych bałwochwalstwach.
4. A to się im zda coś obcego, iż wy nie biegacie z nimi ku temuś niemiernemu zbytkowi i bluźniąc.
5. Aleć liczbę dadzą temu, który gotowy jest sądzić żywe i zmarłe.
6. Bo też dlatego umarłym przepowiedana jest Ewanjelija, aby byli osądzeni wedle ludzi w ciele i żyli duchem wedle Boga.
7. Przytym koniec wszytkich rzeczy blisko jest: Bądźcież tedy trzeźwi i czujni ku modlitwie.
8. Przed wszytkimi rzeczami miejcie uprzejmą miłość jedni ku drugim, abowiem miłość zakrywa wielkość grzechów.
9. Radzi przyjmijcie goście społecznie bez szemrania.
10. Jako każdy wziął dar, tak go jeden drugiemu użyczając jako dobrzy szafarze rozmaitej łaski Bożej.
11. Jeśli kto mówi, niechaj mówi jako powieści Boże, jeśli kto posługuje, niech to czyni jako z mocy, której Bóg dodawa, aby we wszem był Bóg chwalon przez Jezusa Krystusa, któremu jest chwała i moc na wieki wieków. Amen.
12. Namilejszy nie trwóżcie sobą dla onego doświadczenia, które się w was przez ogień dzieje ku doznaniu waszemu jakoby się wam co dziwnego przydawało.
13. Owszem w tym, iż jesteście uczestniki ucisków Krystusowych, weselcie się, abyście też, gdy się okaże chwała jego uweselili się z radością.
14. Jeśli bywacie sromoceni w imię Krystusowe, błogosławieni jesteście, abowiem Duch chwały i Boży odpoczywa nad wami, którzy wedle nich bywa bluźnion, ale wedle was jest uwielbion.
15. Zatym niech żaden z was nie cierpi jako mężobójca, abo złodziej, abo złoczyńca, abo jako ten, który się wtrąca w cudze rzeczy.
16. Ale jeśli jako krześcianin niech się nie sroma, owszem niech chwali Boga w tej mierze.
17. Abowiem czas jest, aby się sąd począł od domu Bożego, a jeśli naprzód poczyna się od nas, któryż koniec będzie tych, co nie są posłusznymi Ewanjelijej Bożej.
18. A jeśli sprawiedliwy ledwie bywa zachowan, niepobożny i grzeszny gdzież się okaże?
19. A tak ci, którzy cierpią wedle wolej Bożej, niech dobrze czyniąc jemu poruczają duszę swę, jako stworzycielowi wiernemu.
Kapituła 5.
1.Proszę starszych, którzy są między wami, którym też i ja jestem starszym i świadkiem ucisków Krystusowych i uczestnikiem chwały, która ma być objawiona.
2. Paście trzodą, która przy was jest, mając ją na pieczy, nie z przymuszenia, ale dobrowolnie, nie sromotnie zysku szukając, ale uprzejmem sercem.
3. Ani jako panując nad dziedzictwem Bożym, ale jako będąc przykłady trzodzie.
4. A gdy się okaże ono Książę Pasterzów, odniesiecie koronę chwały, która nie więdnieje.
5. Także młodszy bądźcie posłuszni starszym, aby wszyscy jedni drugim byli poddani, pokorą bądźcie we wnątrz ochędożeni, abowiem Bóg pysznym się sprzeciwia, a pokornym dawa łaskę.
6. Bądźcie tedy upokorzeni pod mocną ręką Bożą, aby was czasu swego wywyższył.
7. Wszytko staranie wasze nań kładąc, abowiem się on o was stara.
8. Bądźcie trzeźwi, czujcie, abowiem przeciwnik wasz, diabeł, jako lew rycząc, szuka kogoby pożarł.
9. Któremu się sprzeciwajcie mocni przez wiarę, wiedząc iż tyż uciski bywają wypełnione od braciej waszej, którzy są na świecie.
10. Ale Bóg wszelkiej łaski, który wezwał nas ku wiecznej swej chwale w Krystusie Jezusie maluczko utrapione, ten niech nas uczyni doskonałymi, niech utwierdza, umacnia i ugruntuje.
11. Jemu chwała i moc na wieki wieków. Amen.
12. Pisałem wam na krótce przez Sylwana wiernego brata, jako rozumiem napominając was i świadcząc, iż ta jest prawdziwa łaska Boża, w której stoicie.
13. Kościół który jest w Babilonie społecznie wybrany z wami pozdrawia was i Marek, syn mój.
14. Pozdrawiajcie jeden drugiego pocałowaniem miłości. Pokój wam wszytkim, którzy jesteście w Krystusie Jezusie. Amen.


Biblia Brzeska