List pierwszy Pawła świętego do Tymoteusza.
Kapituła 1.
1. Paweł Apostoł Jezusa Krystusa z zrządzenia Boga Zbawiciela naszego i Pana naszego Jezu Krysta, który jest nadzieją naszą.
2. Tymoteuszowi własnemu synowi w wierze, łaska niech tobie będzie, miłosierdzie, pokój od Boga Ojca naszego i od Jezusa Krystusa Pana naszego.
3. Jakom cię prosił abyś został w Efezie gdym szedł do Macedonijej, zostańże abyś opowiedział niektórym żeby różnej nauki nie uczyli.
4. A iżby się nie bawili baśniami i rodzajmi nieskończonymi, które radszej gadki przynoszą niż budowanie Boże, które jest przez wiarę.
5. A koniec roskazania jestci miłość z szczyrego serca i sumnienia dobrego i wiary nie obłudnej.
6. Od których rzeczy niektórzy ubłądziwszy, udali się na próżną mowę.
7. Chcąc być nauczycielmi zakonu, nie rozumieją co mówią, ani o których rzeczach twierdzą.
8. Iście wiemy, że dobry jest zakon, jeśliby go kto słusznie używał.
9. Wiedząc, iż zakon nie jest położon sprawiedliwemu, ale tym, którzy zakonem gardzą, nie chcąc mu być poddanymi, niepobożnym i grzesznym, złoczyńcam i sprośnym, tym którzy zabijają ojca i matkę, mężobójcam.
10. Nieczystym, Sodomczykom, tym którzy ludzi kradną, kłamcam, krzywoprzysiężcam i jeśli co inego jest przeciwnego zdrowej nauce.
11. Która jest wedle chwalebnej Ewanjelijej błogosławionego Boga, która mnie jest zwierzona.
12. Dziękuje tedy temu, który mię umocnił, to jest Krystusowi Jezusowi Panu memu, iż mię za wiernego miał, aby mię wysadził na posługę.
13. Którym pierwej był bluźnierzem i prześladowcą i gwałtownikiem, ale się nademną zmiłował, abowiem nie wiedząc, tom czynił przez niedowiarstwo.
14. Ale barzo obfitowała łaska Pana naszego z wiarą i z miłością, która jest w Krystusie Jezusie.
15. Wiernać jest ta mowa i wszelakim obyczajem godna, abyśmy ją przyjęli, iż Krystus Jezus przyszedł na świat, aby grzeszniki zachował, z których jam jest pierwszym.
16. Ale się dlatego nademną zmiłował, aby we mnie pierwszym okazał Jezus Krystus wszelaką litość, żebym był wzorem tym, którzyby wierzyli weń ku żywotowi wiecznemu.
17. A Królowi wiecznemu, nieśmiertelnemu, niewidomemu, samemu mądremu Bogu, cześć niech będzie i chwała na wieki wieków Amen.
18. To roskazanie zalecamci synu Tymoteuszu, to jest, abyś wedle proroctw, które przyszły o tobie, walczył przez nie onym dobrym wojowaniem.
19. Trzymając wiarę i dobre sumnienie, które odrzuciwszy niektórzy, poginęli od wiary.
20. Z których jest Hymeneus i Aleksander, którem podał szatanowi, aby się nauczyli nie bluźnić.
Kapituła 2.
1. Napominam tedy przez wszytkimi rzeczami, aby były czynione prośby, modlitwy, żądania i dziękowania za wszytki ludzie.
2. Za króle i za wszytki przełożone, abyśmy cichy i spokojny żywot wiedli z wszelaką pobożnością i poczciwością.
3. Abowiemci to jest rzecz dobra i przyjemna przed Bogiem Zbawicielem naszym.
4. Który chce aby wszyscy ludzie byli zbawieni i aby przyszli ku uznaniu prawdy.
5. Boć jeden jest BÓG, jeden też POŚRZEDNIK Boga i ludzi, CZŁOWIEK Krystus Jezus,
6. Który samego siebie wydał zapłatą odkupienia za wszytki. Który jest onym świadectwem naznaczonym czasom swoim.
7. Którego jestem postanowion woźnym i Apostołem (prawdeć mówię przez Krystusa, nie kłamam) nauczycielem poganów z wiarą i prawdą.
8. Chcę tedy, aby mężowie się modlili na każdym miejscu tak, iżby szczyre podnosili ręce bez gniewu i zwątpienia.
9. Także i niewiasty, aby się przychędażały ubiorem poczciwym z wstydem i skromnością, nie splecionymi włosy, abo złotem, abo perłami, abo ubiorem kosztownym.
10. Ale dobremi uczynkami, co przystoi niewiastam, które ślubują być pobożnemi.
11. Niewiasta niech się uczy w milczeniu z wszelakim poddaństwem.
12. Abowiem nie dopuszczam niewieście uczyć, ani brać zwierzchność nad mężem, ale być w milczeniu.
13. Bo Adam pirwszy sprawion jest, potym Ewa.
14. Adam też nie był zwiedzion, ale niewiasta zwiedziona. Zstała się winna przestępstwa.
15. A wszakże będzie zbawiona dzieci rodząc, jeśliby trwała w wierze i w miłości i świętobliwości, z miernością.
Kapituła 3.
1. Wiernać jest ta mowa, jeśli kto urzędu biskupiego żąda, zacnej sprawy żąda.
2. Ma tedy być biskup bez naganienia, mąż jednej żony, czujny, trzeźwy, skromny, rad goście przyjmujący, godny ku uczeniu.
3. Nie pijanica, nie targając się rękami na kogo, nie szukający zysku niepoczciwego, ale mierny, niezwadliwy, niełakomy.
4. Któryby dom swój dobrze sprawował, któryby dziatki miał w karności, z wszelaką uczciwością.
5. Abowiem jeśliby kto nie umiał własnego swego domu sprawować, jakoż pieczą mieć będzie o kościele Bożym?
6. Nie nowotny, aby będąc nadęty nie wpadł w obwinowanie czartowskie.
7. Abowiem potrzeba jest aby miał dobre świadectwo od obcych, aby nie wpadł w pohańbienie i w sidło diabelskie
8. Diakonowie też mają być uczciwi, nie dwojakiego słowa, nie udawający się za wielkim piciem wina, nie żądając zysku niepoczciwego.
9. Trzymając tajemnicę wiary, z szczyrym sumieniem.
10. A ci też niechaj pirwej będą doświadczeni, zatym niech służą, jeśliby byli przez naganienia.
11. Także żony ich niech będą uczciwe, nie potwarne, trzeźwe, wierne we wszytkim.
12. Diakonowie niech będą mężowie jednej żony, którzyby dziatki dobrze rządzili i własne domy.
13. Abowiemci którzyby dobrze służyli, dostępują sami sobie miejsca dobrego i wielkiej wolności przez wiarę, która jest w Krystusie Jezusie.
14. Ty rzeczy tobie piszę, nadziewając się iż przyjdę do ciebie barzo rychło.
15. A jeślibym omieszkał, abyś wiedział jako się masz w domu Bożym sprawować, który jest kościół Boga żywego, słup i potwierdzenie prawdy.
16. A bez wątpienia wielkać jest tajemnica pobożności, iż Bóg zstał się widomym w ciele, usprawiedliwiony w duchu, widzian jest od Aniołów, przepowiedzian jest poganom, uwierzono mu na świecie i jest wzgórę wzięt do chwały.
Kapituła 4.
1. A duch jawnie opowieda, iż ostatecznych czas ów odstąpią niektórzy od wiary, słuchając duchów zdradliwych nauk czartowskich.
2. Przez obłudność kłamców, których sumnienie gorącym żelazem jest odcięte.
3. Którzy zakazują małżeństwa, każą się powścięgać od pokarmów, które Bóg stworzył ku używaniu wiernym z dziękowaniem i tym, którzy poznali prawdę.
4. Abowiem cokolwiek Bóg stworzył, dobre jest, a nic nie ma być odrzucono, jeśliby z dziękowaniem przyjmowano było.
5. Gdyż poświecono bywa przez Słowo Boże i modlitwę.
6. Jeśli to podasz braciej, dobrym będziesz sługą Jezu Krysta, wychowanym w słowiech wiary i nauki dobrej, którejeś statecznie naśladował.
7. Zatym odrzuć baśni sprośne i babie, a ćwicz się ku pobożności.
8. Abowiemci cielesne ćwiczenie mało pomoże, ale pobożność ku wszem rzeczam jest pożyteczna, mając obietnicę żywota teraźniejszego i przyszłego.
9. Wiernać jest ta powieść i godna aby była wszelakim obyczajem przyjmowana.
10. Abowiem przeto też pracujemy i zelżeni bywamy, iż nadzieję pewną mamy w Bogu żywym, który zachowywa wszytki ludzi, a nawięcej wierne.
11. Ty rzeczy opowiedaj i nauczaj.
12. Żaden niech młodości twojej nie wzgardza, ale bądź wzorem wiernych w mowie, w obcowaniu, w miłości, w duchu, w wierze, w czystości.
13. Aż przyjdę, pilnuj czytania, napominania i nauki.
14. Nie waż lekce daru, który jest w tobie, który tobie dan jest ku prorokowaniu, z włożeniem rąk starszych.
15. Ty rzeczy miej na pieczy, w tych zostań, aby postępek twój był znaczny między wszytkimi.
16. Pilnuj samego siebie i nauki, trwaj w tych rzeczach, bo jeśli to uczynisz i samego siebie zachowasz i tych, którzyby cię słuchali.
Kapituła 5.
1. Starszego nie fukaj, ale go jako ojca napominaj, a młodsze jako bracią.
2. Niewiasty starsze jako matki, a młodsze jako siostry, z wszelaką czystością.
3. Wdowy miej w uczciwości, które prawdziwie wdowy są.
4. A jeśli która wdowa dzieci abo wnuczęta ma, niech się pirwej uczą być pobożnymi przeciwko domowi swemu i oddać dobrodziejstwo rodzicom. Abowiem to poczciwa rzecz jest i przyjemna przed Bogiem.
5. A która prawdziwie wdowa jest i osierociała, ma nadzieję w Bogu i trwa w prośbach i w modlitwach w nocy i we dnie.
6. Ale która jest w rozkoszach, ta żywiąc umarła jest.
7. Ty tedy rzeczy opowiedaj, aby bez naganienia były.
8. A jeśli która nie opatruje swych, a zwłaszcza domowych, zaprzała się wiary i jest gorsza niźli niewierny.
9. Wdowa niech będzie obrana ku posługiwaniu, nie młodsza sześćdziesiąt lat, któraby była żoną jednego męża.
10. Mając świadectwo w dobrych uczynkach, jeśli dzieci wychowała, jeśli goście rada przyjmowała, jeśli świętych nogi umywała, jeśli utrapionym pomagała i jeśli w każdym uczynku dobrym ustawiczną była.
11. Ale młodszych wdów nie przyjmuj, bo gdyby poczęły być bujne przeciw Krystusowi, chcą za mąż idź.
12. W tym godne przygany, iż pierwszą wiarę odrzuciły.
13. A ktemu też i próżnujące, uczą się chodzić dom od domu, a nie tylko próżnują, ale też są świegotliwe, niepotrzebnemi rzeczami się bawiące, plotąc to co nie przystoi.
14. Chcę tedy aby młodsze szły za mąż i dzieci rodziły, dom rządziły, przeciwnikowi żadnej przyczyny nie dawały ku złorzeczeniu.
15. Abowiem już niektóre odstąpiły i za szatanem szły.
16. A jeśli który wierny, abo która wierna ma wdowy, niech je wspomaga, a niechaj kościół nie będzie obciążony, aby wspomagał ty, które są prawdziwe wdowy.
17. Starsze, którzy się dobrze w urzędzie swym sprawują, niech mają godnymi dwojakiej czci, a zwłaszcza ty, którzy pracują w słowie i w nauce.
18. Abowiem mówi Pismo: Wołowi wymłacającemu zboże, nie zawiążesz gęby i: Godnyć jest robotnik zapłaty swojej.
19. Przeciwko starszemu nie przyjmuj skargi, wyjąwszy na dwu abo trzech świadkach.
20. A ty, którzy grzeszą, karz przed wszytkimi, aby się i drudzy bali.
21. Oświadczam się przed Bogiem i Panem Jezu Krystem i Anioły wybranymi, abyś ty rzeczy zachował, nie przekładając jednego nad drugiego, nie czyniąc nic przychylając się ku której stronie.
22. Ręku ni na kogo nie wkładaj rychło, ani bądź uczestnikiem grzechów cudzych, samego siebie czystym zachowaj.
23. Już dalej wody nie pij, ale używaj po trosze wina dla żołądka twego i częstych chorób twoich.
24. Niektórych ludzi grzechy przed tym bywają jawne, w przód idąc na potępienie, a za niektórymi idą pozad.
25. Także też dobre uczynki przed tym jawne bywają, a ty, które się inaczej mają, nie mogą być tajne.
Kapituła 6.
1. Którzykolwiek słudzy są pod jarzmem, niech rozumieją pany swe godne być wszelakiej czci, aby imię Boże i nauka nie była bluźniona.
2. A którzy mają pany wierne, niech ich nie wzgardzają, iż są bracia, ale radszej niech służą, iż są wierni i umiłowani i uczestniki dobrodziejstwa Bożego, tych rzeczy nauczaj i napominaj.
3. Jeśli kto różnej nauki uczy, a nie przystawa ku zdrowym powieściam Pana naszego Jezu Krysta i ku tej nauce, która jest wedle pobożności.
4. Tenci jest nadęty nic nie umiejąc, ale szaleje około gadek i sporów o słowiech, z których roście zazdrość, swar, złorzeczeństwa, złe podejrzenia.
5. Przewrotne ćwiczenia ludzi rozumu skażonego i którym odjęta jest prawda, mając pobożność za zysk, odłączże się od tych, którzy są takowi.
6. A jestci wielki zysk pobożności z umysłem, który przestawa na tym co ma.
7. Abowiem nie przynieślichmy nic na świat, zaiste ani też wynieść nic nie możemy.
8. Ale mając żywność i odzienie, na tym przestaniemy.
9. Lecz którzy chcą być bogatymi, wpadają w pokuszenie i w sidło i w pożądliwości wiele szalonych i szkodliwych, które ponurzają ludzi na zatracenie i na zginienie.
10. Abowiem korzeń wszech złych rzeczy jest chciwość ku pieniądzam, których niektórzy pożądając, obłądzili się od wiary i sami siebie sprzebijali wiela boleści.
11. Ale ty mężu Boży chroń się tych rzeczy, a naśladuj sprawiedliwości, pobożności, wiary, miłości, cierpliwości, cichości.
12. Wiedź zacną bitwę wiary, chwyć się żywota wiecznego, dla którego jesteś wezwan i uczyniłeś zacne wyznanie przed wiela świadków.
13. Opowiadamci przed Bogiem, który ożywia wszytki rzeczy i Jezusem Krystusem, który świadczył przed Poncjuszem Piłatem dobre wyznanie
14. Abyś zachował ty roskazania będąc bez zmazy i naganienia, aż do onego znacznego przyścia Pana naszego Jezusa Krystusa.
15. Którego czasów swoich okaże on błogosławiony i sam mocarz, Król nad królmi i Pan nad pany.
16. Który sam ma nieśmiertelność, mieszkając w światłości, do której przystępu nie masz, którego żaden z ludzi nie widział, ani widzieć może, jemu niech będzie cześć i moc, na wieki. Amen.
17. Bogatym na tym świecie opowiedaj, aby się sercem nie wynosili, ani nadzieję pokładali w bogactwiech niepewnych, ale w Bogu żywym, który daje nam wszytki rzeczy hojnie ku używaniu.
18. Aby dobrze czynili i byli bogatymi w uczynkach dobrych, użytymi i skłonnymi.
19. Skarbiąc samym sobie grunt dobry napotym, aby dostąpili żywota wiecznego.
20. O Tymoteuszu strzeż rzeczy zwierzonych, uchodząc sprośnego wołania około rzeczy nikczemnych i sprzeczania nauki fałszywie mianowanej
21. Z której się niektórzy chlubiąc, odstrzelili się od wiary. Łaska niech będzie z tobą. Amen.

Pierwszy do Tymoteusza napisan jest z Laodycei, która jest głównym miastem Frygiej Pakacjańskiej.


Biblia Brzeska