Poruszę wszystkie narody i przyjdzie Pożądany przez wszystkie narody, i napełnię ten dom chwałą — mówi Jahwe Zastępów.
Agg 2:7 (KJV)
W pierwszym rozdziale księgi Aggeusza prorok głównie gani zaniedbania Żydów, którzy co rusz zniechęcani, zwlekali z odbudową świątyni, jednocześnie poświęcając swe środki i zainteresowania budowaniu i przyozdabianiu własnych domów. Kiedy w końcu doszli do przekonania, że należy rozpocząć odbudowę, to z powodu ubóstwa w owym czasie stanęli przed kolejną kwestią, przyczyniającą się do ich zniechęcenia: druga świątynia nie dorówna wspaniałością i chwałą pierwszej. Za dni króla Salomona naród był bogaty, teraz jednak zubożał; dlatego też nie można było porównywać pierwszej świątyni z drugą. Wśród takiego zniechęcenia prorok pociesza lud, mówiąc, że to wszystko czego drugiej świątyni będzie brakować w zewnętrznym splendorze i chwale zostanie więcej niż zrekompensowane obecnością Jezusa Chrystusa. Prorok powiedział, że wejdzie do niej Chrystus — pożądany przez wszystkie narody. Nawiasem mówiąc mamy tu podaną pożyteczną wskazówkę: obecność Jezusa Chrystusa przydaje więcej rzeczywistej i wspaniałej chwały miejscu uwielbienia, niż wszelkie zewnętrzne piękno i ozdoby, jakimi można je obdarzyć. Nasze oczy, tak jak oczy uczniów, bardziej są skłonne podziwiać błyszczące klejnoty świątyni, zaniedbując i pomijając jednocześnie to, co przydaje świątyni najwięcej prawdziwej chwały i piękna.
Wróćmy jednak do tematu. W słowach powyższych mamy zarówno opis Chrystusa, jak i znak wskazujący na czas Jego inkarnacji: nazwany jest On “Pożądanym przez wszystkie narody” a Jego przyjście w ciele jest wyraźnie wskazane na czas istnienia drugiej świątyni. Gdzież indziej możemy znaleźć powód do zdumienia i płaczu nad zaślepieniem Żydów? Uznają oni prawdę tego proroctwa i nie mogą zaprzeczyć temu, że drugą świątynię zniszczono wiele wieków temu. A jednak nie chcą uznać inkarnacji prawdziwego Mesjasza!
Chrystus, który jest nazwany Pożądanym przez wszystkie narody, miał przyjść na świat w czasie istnienia drugiej świątyni (Mal 3:1), po ciężkich wstrząsach i zamieszkach na świecie. Miały one przygotować drogę do Jego przyjścia, gdyż tak oto mówi prorok: “Potrząsnę wszystkimi narodami, i przyjdzie pożądany przez wszystkie narody”. Apostoł nawiązuje do tego wersetu w Liście do Hebrajczyków 12:26, odnosząc to proroctwo do Jezusa Chrystusa. Chrystus jest tutaj nazwany “Pożądanym przez wszystkie narody”. Akt pożądania przedstawiony jest w miejsce obiektu pożądania, opisanego w Księdze Ezechiela 24:16, jako “pragnienie waszych oczu” to znaczy pożądana żona twojego łona. Tak i tutaj: “Pożądanym przez wszystkie narody” jest Chrystus, przedmiot pragnień wybranych Bożych we wszystkich narodach tego świata. On jest Zbawicielem nieskończenie i rzeczywiście pożądanym przez wszystkich ludzi Bożych, rozproszonych wśród wszystkich języków, ras i narodów tego świata. Dlatego też, należy zauważyć następującą rzecz:
Nauka: Pragnienia wybranych Bożych we wszystkich królestwach oraz wśród wszystkich ludów ziemi pochodzą od Pana Jezusa Chrystusa i są stale nakierowane na Niego.
Miłosierny Bóg, widząc powszechne zniszczenie tego świata wskutek grzechu, zapewnił uniwersalne odkupienie swych wybranych w każdej części ziemi. Chrystus nie jest ograniczony do jakiegokolwiek królestwa czy narodu na świecie, lecz jest zbawieniem Bożym aż po krańce ziemi. Apostoł zgodnie z tym mówi: “Nie ma już ani Greka, ani Żyda, obrzezanych i nieobrzezanych, barbarzyńcy, Scyty, niewolnika ani wolnego, ale Chrystus jest wszystkim we wszystkich” (Kol 3:11). Chcąc wyjaśnić ten punkt należy przeanalizować dwie rzeczy:
1. Dlaczego Chrystus jest nazwany Pożądanym przez wszystkie narody?
2. Z jakiego powodu pożąda Go lud Boży we wszystkich narodach?
Zacznijmy od zbadania dlaczego jest On nazwany Pożądanym przez wszystkie narody, oraz co ten zwrot oznacza. Otóż zwrot ten zawiera kilka rzeczy.
Po pierwsze: Bóg Ojciec wyznaczył Go jako uniwersalne lekarstwo na grzechy i cierpienia swego ludu na całym świecie. Tak też w przymierzu odkupienia pomiędzy Ojcem a Synem, Pan wyraża się w następujący sposób: “To za mało, że jesteś mi sługą, aby podźwignąć plemiona Jakuba i przywrócić oszczędzonych synów Izraela, więc ustanowiłem cię światłością pogan, aby moje zbawienie sięgało aż do krańców ziemi” (Iz 49:6 BW). Jest to podobne do proroctwa w innym miejscu: “Tak też pokropi wiele narodów” (Iz 52:15). Gdyby Bóg nie wyznaczył Go do tego celu, nie mógłby On być Pożądanym przez wszystkie narody.
I rzeczywiście — łaska Boża w podziwu godny sposób świeci jako wolny dar, tak iż nawet najbardziej barbarzyńskie narody mają dostęp do dobrodziejstwa odkupienia dzięki Chrystusowi. W tym właśnie rozkoszuje się apostoł, aby Chrystus był zwiastowany poganom (1 Tym 3:16). Byli oni ludem, który wydawał się być zgubiony w ciemności bałwochwalstwa; a jednak nawet im Ojciec dał Chrystusa: “Proś mnie, a dam ci narody w dziedzictwo i krańce ziemi w posiadanie” (Ps 2:8).
Po drugie: Chrystus nazwany jest Pożądanym przez wszystkie narody z powodu oczywistej wystarczalności i skuteczności jaka jest w Nim do zaspokojenia potrzeb całego świata. Tak jak słońce na niebie wystarcza wszystkim narodom za światło, tak też i Słońce sprawiedliwości wystarcza do odkupienia, usprawiedliwienia, uświęcenia i zbawienia ludu Bożego na całym świecie: “Do mnie się zwróćcie, wszystkie krańce ziemi, abyście były zbawione” (Iz 45:22).
Po trzecie: wynika z tego prawdziwa pobożność. Pokazuje to, iż religia nie jest wytworem fantazji, jak chciałby nas o tym przekonać ateistyczny świat. Wyraźnie widać, iż prawdziwa pobożność wywiera taki sam wpływ na serca wszystkich ludzi we wszystkich narodach tego świata, którzy są prawdziwie religijni. Wszystkie ich pragnienia kierują się w stronę Jezusa Chrystusa – wszystkie one zbiegają się razem w jednym i tym samym przenajświętszym obiekcie: Chrystusie. Gdyby było możliwe, by należący do Boga ludzie wyszli ze wszystkich narodów, ras i języków na świecie i zgromadzili się w jednym miejscu by tam naradzać się i porównywać pragnienia i uczynki swych serc, wcześniej nie widząc swych twarzy ani nie słysząc swych imion, to jednak ich pragnienia Chrystusa byłyby identyczne niczym twarz i jej odbicie w lustrze. Wszystkie serca pragną Go w ten sam sposób — co mówi jeden, mówią wszyscy: To są moje problemy i moje brzemiona, to są moje niedostatki i utrapienia; te same rzeczy są mymi pragnieniami i obawami. Jeden i ten sam Duch działa we wszystkich wierzących na całym świecie. Taka jedność pragnień nie mogłaby istnieć gdyby religia była tylko wytworem ludzkich fantazji, jak to mówią jedni, czy oszustwem bądź spiskiem, jak mówią inni. Halucynacje są tak od siebie różne jak ludzkie twarze, zaś spiski wymagają wzajemnego poznania się i współpracy.
Po czwarte: Zwrot “Pożądany przez wszystkie narody” pokazuje olbrzymi zasięg jaki Jego królestwo ma i będzie mieć na świecie — z każdego narodu pod niebem niektórzy zostaną przyprowadzeni do Chrystusa — do nieba przez Niego. Chociaż liczba wybranych Bożych w porównaniu z tłumem bezbożnych we wszystkich narodach jest bardzo mała, ponieważ stanowią oni resztkę, jedynie małą trzodę i w tym porównawczym sensie mówi się, że niewielu będzie zbawionych, to jednak biorąc pod uwagę ich liczbę bezwzględna, wybranych jest tak wielu, że nie można ich policzyć. “Wielu przyjdzie ze wschodu i z zachodu i zasiądą z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem w Królestwie Niebios” (Mt 8:11). To właśnie w tym celu ewangelia wędruje po świecie niczym słońce na niebie. Postała na wschodzie i wędruje w kierunku zachodnim; stopniowo się podnosząc nad odległymi, bałwochwalczymi narodami ziemi spośród których niektórzy będą zbawieni. Nawet ”Etiopia szybko wyciągnie swe ręce do Boga” (Ps 68:31). Ten wzgląd powinien nas pobudzić do żarliwej modlitwy za biednych pogan, którzy do tej pory siedzą w ciemnościach i w cieniu śmierci. Jest jeszcze dla nich nadzieja.
Po piąte: wynika z tego, że kiedy Bóg otwiera oczy ludzi, tak aby zobaczyli swój grzech i związane z tym niebezpieczeństwo, to wtedy nic innego nie może dać im ukojenia jak tylko Chrystus. Ani wygody, żyzne pola, bogactwa i przyjemności, jakimi cieszą się mieszkańcy królestw tego świata, nie mogą zaspokoić pragnień ich dusz. Kiedy Bóg dotyka ich serca poczuciem grzechu i nędzy, to wtedy pożądaniem i koniecznością w oczach tych osób jest Chrystus i nikt inny tylko Chrystus. Wiele królestw na tym świecie obfituje w bogactwa i przyjemności, wielu z nich opatrzność Boża wyznaczyła obfity dział dobrych rzeczy w tym życiu, i niewiele im brakuje z rzeczy tego świata. Kiedy jednak dojdą do zrozumienia konieczności i wspaniałości Chrystusa, żadna inna rzecz nie może dać im zaspokojenia bez Jezusa Chrystusa, Pożądanego przez wszystkie narody — Niezbędnego. Kiedy to zrozumieją, to choćby im dawano z tego świata wszystko czego chcą, oni jednak wolą mieć Chrystusa — pragnienie swych dusz.
Widzimy więc na jakiej podstawie i z jakich powodów Chrystus nazwany jest pragnieniem wszystkich narodów.
Zastrzeżenie. Pozostaje jednak jedno poważne zastrzeżenie w stosunku do tej prawdy, które należy wyjaśnić, mianowicie: jeśli Chrystus jest pożądany przez wszystkie narody, to jak to możliwe, że Jezus Chrystus nie znajduje przyjęcia w tak wielu narodach na świecie? Przecież wielu ludzi szydzi z chrześcijaństwa, a chrześcijaństwo nie jest tam tolerowane! Nie widzą oni w Nim “piękna, aby Go pożądać” (Iz 53:2).
Odpowiedź. Po pierwsze, musimy pamiętać, że narody tego świata mają swe czasy i pory nawrócenia. Ci, którzy niegdyś przyjęli Chrystusa, teraz Go utracili, i w miejscach, w których niegdyś rozlegała się słodka woń uwielbienia Chrystusa, teraz stoją bałwany. Słońce ewangelii zaszło nad nimi i świeci teraz na drugiej półkuli. Tak samo narody tego świata muszą mieć swoje dni i czasy oświecenia. Ewangelia jest niczym morze: zyskuje w jednym miejscu to, co gdzie indziej utraciła i to w czasach i porach wyznaczonych przez Ojca, dochodzą kolejno do oświecenia w poznaniu Chrystusa. Wtedy właśnie obietnica zostanie wypełniona: “Tak mówi Pan, Odkupiciel Izraela, ich Święty, do tego, który jest wzgardzony przez człowieka, do tego, którym brzydzą się narody, do Sługi władców: Królowie ujrzą i powstaną, Książęta oddadzą pokłon z powodu Pana, który jest wierny” (Iz 49:7).
Po drugie: należy także pamiętać, że chociaż władcy i większość z wielu narodów może odrzucić Chrystusa, to jednak On jest pragnieniem wszystkich wybranych Bożych, rozproszonych wśród narodów.
Musimy następnie zbadać z jakiego powodu Chrystus jest pragnieniem wszystkich narodów, tzn. tych wszystkich we wszystkich narodach na świecie, którzy zostali wybrani z łaski. Prawdziwą przyczyną i powodem tego jest to, że tylko Chrystus ma w sobie to, co uwalnia ich od pustki i co jest odpowiedzią na ich wszystkie potrzeby.
Po pierwsze: wszyscy oni są z natury pod potępieniem (Rz 5:16–18), pod przekleństwem zakonu. Żadna rzecz na niebie ani na ziemi nie może uwolnić ich sumień od potępienia jak tylko krew oczyszczenia, czysta i doskonała sprawiedliwość Pana Jezusa. Stąd też Chrystus staje się Osobą tak bardzo pożądaną w oczach biednych grzeszników na całym świecie. Gdyby na świecie można było znaleźć coś, co mogłoby uspokoić i oczyścić sumienia ludzi od winy i lęku, Chrystus nie byłby nigdy w ich oczach pożądany. Nie znajdując jednak żadnego innego lekarstwa jak tylko krew Jezusa, wszystkie krańce ziemi szukają u Niego sprawiedliwości i pokoju.
Po drugie: wszystkie narody na świecie są skażone brudem grzechu, zarówno w ich naturze jak i w postępowaniu, co ujrzą i nad czym będą gorzko biadać, gdy światło ewangelii zaświeci wśród nich. To samo światło, objawi im również, że jedynym lekarstwem na to zło jest Duch Chrystusa, jedyne otwarte źródło dla wszystkich narodów ku uświęceniu i oczyszczeniu. To sprawi, że Pan Jezus będzie w ich oczach pożądany nad wszystko inne. O jakże miły im będzie ten, kto do nich przyjdzie nie tylko przez krew, ale także przez wodę (1 J 5:6).
Po trzecie: kiedy światło ewangelii zaświeci nad narodami, wtedy ujrzą, że z powodu winy i nieczystości grzechu niebo jest przed nimi zamknięte. Te drzwi do Królestwa Bożego są przed nimi zamknięte na klucz i nikt inny poza Chrystusem nie może ich przed nimi otworzyć, ponieważ “Nikt nie przychodzi do Ojca jak tylko przeze Mnie" (J 14:6). “Ani też w nikim innym nie ma zbawienia, gdyż nie dano ludziom żadnego innego imienia pod niebem, przez które mogliby być zbawieni” (Dz 4:12). Dlatego też serca grzeszników będą Go pożądać, tak jak jeleń pragnie wody z potoku. Widzicie więc teraz, na jakiej podstawie Chrystus staje się pragnieniem wszystkich narodów.
Wypływa z tego pięć praktycznych zastosowań:
1. dla pouczenia,
2. dla badania serca,
3. dla pocieszenia,
4. dla napomnienia,
5. jako wskazówka.
Zastosowanie pierwsze: pouczenie
Czy Chrystus jest pragnieniem wszystkich narodów? Jakże więc podłym jest grzech każdego narodu, nad którym zajaśniało światło ewangelii, a który mimo to odrzucił Jezusa Chrystusa! Narody te powiedziały to, co owi ludzie w Księdze Joba: “Odejdź od nas, gdyż nie chcemy znać twych dróg” (Job 21:14). Odrzucili uwielbienie dla Niego, Jego rządy i Jego sługi; i w efekcie mówią tak, jak jest to powiedziane w Ewangelii Łukasza: “Nie chcemy, aby ten człowiek panował nad nami” (Łk 19:14). Tak uczynili Żydzi (Dz 13:46). Usunęli Chrystusa spośród siebie i przez to uznali samych siebie za niegodnych życia wiecznego. Jest to straszny grzech i poważna przestroga. Jak szybko dosięgła ich pomsta niczym upadek Sodomy! O, niechże to będzie ostrzeżeniem dla wszystkich narodów aż do skończenia świata. On chciał zgromadzić dzieci Izraela pod swymi skrzydłami jak kwoka pisklęta, nawet wtedy, gdy rzymski orzeł krążył nad nimi. Oni jednak nie chcieli. Dlatego też domy ich stały się pustkowiem, a ich miasto i świątynia zwaliskiem gruzu.
Jeśli Jezus Chrystus jest pragnieniem wszystkich narodów, to jakże nieporównanie szczęśliwy jest ten naród, który raduje się Chrystusem w mocy i czystości Jego nakazów ewangelii! Jeśli Chrystus pod zasłoną uczynił Kanaan ziemią chwalebną (nazwaną tak w Księdze Daniela 11:41), to cóż za chwalebnym musi być ten naród, który ogląda go z odkrytą twarzą w jasnym świetle ewangelii! O Anglio, poznaj swe szczęście i dzień swego nawiedzenia! Masz to, czego pożądają inni — nie prowokuj Pana Jezusa zanieczyszczaniem jego kultu, pragnieniami bałwochwalstwa, znieważaniem Jego sług i prześladowaniem Jego posłańców by od ciebie nie odszedł, i aby Jego duch nie odstąpił od ciebie.
Zastosowanie drugie: badanie serca
Jeśli Chrystus jest pragnieniem wszystkich narodów, to zbadajcie, czy jest On w szczególności pragnieniem waszych dusz, gdyż inaczej nie będziecie mieli z niego żadnych korzyści. Czy wasze pragnienia Chrystusa są prawdziwymi, duchowymi pragnieniami? Błagam was: zastanówcie się nad postawami i charakterem swych serc. Czy możecie powiedzieć o waszych pragnieniach Chrystusa tak, jak Piotr powiedział o swej miłości do Chrystusa: “Panie, Ty wiesz wszystko, ty wiesz, że Cię pragnę”? Zbadajcie wasze pragnienia co do szczerości stosując następujące próby:
I. Czy są one intensywne i pełne gorliwości? Czy Chrystus zasiada w najważniejszym miejscu w waszych pragnieniach? Czy oceniacie wszystko za żużel i gnój w porównaniu do wspaniałości Jezusa Chrystusa waszego Pana? (Flp 3:8). Czy on jest dla was niczym miasto ucieczki dla zabójcy? (Hbr 6:18–19). Czy jest niczym źródło wody w miejscu suchym, czy jak cień wielkiej skały na spieczonej ziemi? (Iz 31:2). Takie intensywne uczucia to uczucia prawdziwe.
II. Czy wasze uczucia za Chrystusem są uczuciami uniwersalnymi; to znaczy czy wszystko co jest w Chrystusie jest w waszych oczach godne pożądania? Obłudnicy, niczym cudzołożnice, chcą podzielonego Chrystusa — chcieliby być nazywani Jego imieniem, ale polegają na sobie samych (Iz 4:1). Jeśli jego świętość i rządy, Jego krzyż i cierpienia są pożądane ze względu na Niego, to takie pragnienia uniwersalne są pragnieniami właściwymi.
III. Czy wasze pragnienia Chrystusa są pragnieniami pilnymi, inspirującymi was do wykorzystywania wszystkich środków dla zdobycia upragnionego celu? Mówicie, że pożądacie Chrystusa, ale co robicie, by zrealizować wasze pragnienie? Jeśli będziecie służyć Mu pilnie i nieustannie na wszystkich drogach i we wszystkich obowiązkach, jeśli będziecie zmagać się w modlitwie, trudzić się by wierzyć, odciąć prawice oraz wyłupać prawe oko, innymi słowy, kiedy będziecie zadowoleni z rozstania się z najkorzystniejszymi i najprzyjemniejszymi drogami grzechu, tak byście mogli cieszyć się Chrystusem, pragnieniem waszych dusz — wtedy wasze pragnienia będą pragnieniami właściwymi.
IV. Czy wasze pragnienia Chrystusa są pragnieniami stałymi, czy może tylko nagłymi myślami i impulsami, które z czasem zanikają? Jeśli wasze pragnienia za Chrystusem trwają w waszych sercach, jeśli go pożądacie w każdym czasie, mimo iż nie w jednakowym stopniu i wielkości, wtedy wasze pragnienia są pragnieniami właściwymi. Chrystus zawsze zamieszkuje w pragnieniach swego ludu; lud może Go odczuć w swych pragnieniach, nawet jeśli nie może Go odczuć w swej miłości czy upodobaniach.
V. Czy wasze pragnienia Chrystusa nie znajdą zaspokojenia, ani nie spoczną nigdzie indziej jak tylko w radowaniu się Chrystusem? Jeśli tak jest, wasze pragnienia są pragnieniami właściwymi. Dusza, która pożąda Chrystusa nigdy nie spocznie, dopóki nie pójdzie do domu — do Chrystusa (2 Kor 5:2; Flp 1:23). Diabeł może zaspokoić innych bogactwami i przyjemnościami tego świata, tak jak dzieci uspakaja się dając im grzechotki. Kiedy jednak nic nie może was uspokoić i zaspokoić waszych pragnień jak tylko Chrystus, to z pewnością takie niezaspokojone pragnienia są pragnieniami właściwymi.
VI. Czy wasze pragnienia Chrystusa wypływają z głębokiego poczucia potrzeby Chrystusa? Czy przekonanie o własnej grzeszności otworzyło wasze oczy abyście zobaczyli własny niedostatek, odczuli swe brzemię i zrozumieli, że wasze lekarstwo jest jedynie w Panu Jezusie? Wówczas wasze pragnienia będą pragnieniami właściwymi. Chleb i woda są niezbędne i pożądane by zaspokoić głód i pragnienie. Tymi rzeczami zbadaj prawdziwość swych uczuć wobec Chrystusa.
Zastosowanie trzecie: pocieszenie
Czy po starannym zbadaniu możecie stwierdzić, że wasze uczucia w stosunku do Chrystusa są takie, jak opisane powyżej? O, błogosławcie Pana za ten dzień, w którym Chrystus, pragnienie wszystkich narodów, stał się pragnieniem i waszych dusz. Dla waszej pociechy wiedzcie, że obecnie jesteście duszami szczęśliwymi i błogosławionymi.
1. Jesteście błogosławieni w tym, że wasze oczy zostały otwarte aby ujrzeć zarówno potrzebę jak i wartość Chrystusa. Gdyby Chrystus nie zastosował swej drogocennej maści na oczy waszych dusz, nigdy byście Go nie pragnęli. Mówilibyście razem z innymi: “Nie ma On postawy ani urody; a kiedy Go widzimy, to nie ma On żadnego piękna, dla którego pragnęlibyśmy Go” (Iz 53:2), albo pytalibyście jak ci, którzy pytali oblubienicę: “Czym góruje twój umiłowany nad innymi umiłowanymi?” (PnP 5:9). O, błogosławione dusze, oświecone przez Pana, by widzieć rzeczy zakryte przed tymi, którzy giną!
2. Jesteście błogosławieni też w tym, że wasze pragnienia Chrystusa są pewnym dowodem, że Chrystus pragnie was: gdyby On najpierw was nie pragnął, nigdy byście Go nie zapragnęli. O pragnieniach możemy mówić tak, jak się mówi o miłości: pragniemy Go, ponieważ On pierwszy nas zapragnął. Wasze pragnienia Chrystusa rozpalają się od pragnień Chrystusa wobec was.
3. Jesteście błogosławieni dlatego, że wasze pragnienia zostaną na pewno zaspokojone: “Błogosławieni ci, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, gdyż będą nasyceni” (Mt 5:6). “Pragnienia sprawiedliwego spełnią się” (Prz 10:24). Bóg nigdy nie wzbudzał w duszach swego ludu takich pragnień, które byłyby dla nich wieczną udręką.
4. Jesteście błogosławieni, gdyż Bóg pokierował i kieruje waszymi pragnieniami tak, abyście dokonali najlepszego wyboru jakiego można dokonać na tym świecie, podczas gdy pragnieniami innych są bogactwo, przyjemności i poważanie na tym świecie. Przez nie tacy ludzie trudzą się niczym dzieci próbujące schwytać barwnego motyla, który pobrudzi im palce gdy go złapią. To Bóg nakierował wasze pragnienia na Chrystusa, najwspanialszy obiekt pragnień na niebie i na ziemi. Dobry testament zadowala niektórych ludzi. O szczęśliwe dusze, których nikt nie może zaspokoić tylko Chrystus! (Ps 4:8).
5. Błogosławieni jesteście, ponieważ z pewnością w waszych duszach wykonywane jest dzieło łaski, a te właśnie pragnienia Chrystusa są częścią tego dzieła.
6. Błogosławieni jesteście, bo te pragnienia Chrystusa utrzymują wasze dusze w działaniu i nieustannej pracy dla Niego w swych obowiązkach: “ O jedno prosiłem Pana, o to zabiegam: Abym mógł mieszkać w domu Pana przez wszystkie dni życia mego By oglądać piękno Pana i by odwiedzać świątynię jego” (Ps 27:4 BW). Pragnienie będzie nieustannym źródłem kierującym do pilności i roztropności na drogach wykonywania obowiązków. Pragnienie osiągnięcia celu pobudza do wykorzystania środków do tego prowadzących (Prz 16:26). Inni mogą zasnąć i zaniedbać obowiązki, ale trudno będzie tak postąpić wam, których dusze płoną pragnieniem Chrystusa.
7. Błogosławieni jesteście w tym, że wasze pragnienia Chrystusa uczynią śmierć o wiele słodszą i łatwiejszą dla was: “Gdyż pragnę rozstać się i być z Chrystusem, bo to jest daleko lepsze” (Flp 1:23). Kiedy pewnego chrześcijanina kiedyś zapytano czy chce umrzeć, odpowiedział: “Niech lękają się umrzeć ci, którzy nie chcą pójść do Chrystusa”. Bardzo podobna do tej była odpowiedź innego chrześcijanina: Vivere renuo, ut Christuso vivam — Porzucam to życie, aby żyć z Chrystusem.
Zastosowanie czwarte: napomnienie
Po czwarte: pozwólcie mi napomnieć i nakłonić was wszystkich, abyście uczynili Jezusa Chrystusa pragnieniem i wyborem swych dusz. Tutaj podaję głębię i cel ewangelii — obym mógł skutecznie odcisnąć to napomnienie w waszych sercach; pozwólcie mi przedstawić kilka poruszających myśli, a Pan niech poruszy nimi wasze serca.
1. Każde stworzenie w naturalny sposób pragnie przetrwać; czyż i wy nie pragniecie przetrwania waszych drogocennych i nieśmiertelnych dusz? Jeśli pragniecie, to wobec tego uczyńcie Chrystusa waszym pragnieniem i wyborem, gdyż bez Niego nigdy się nie ostaniecie (Judy 1).
2. Czy wasze dusze nie pragną gorliwie ciał, w których zamieszkują? Jakże czule się o nie troszczą, jakże gorliwie o nie zabiegają, chociaż płacą drogi czynsz za mieszkania, w których przebywają! Czyż zjednoczenie z Chrystusem nie jest nieskończenie bardziej godne pożądania niż zjednoczenie duszy i ciała? O pragnijcie zjednoczenia z Nim! Wasze dusze będą wtedy szczęśliwe, kiedy rozstaną się z ciałem przy śmierci (2 Kor 5:1–2). Rzeczywiście — dusza i ciało będą szczęśliwe w Nim oraz z Nim na wieki.
3. W jaki sposób ludzie tego świata oddają się uciechom? Pożądają prochu ziemi, wstają wcześnie, przesiadują do późna w nocy, jedzą chleb zdobywany z trudem, a wszystko to dla marności. Czyż człowiek zabiegający o dobra tego świata ma dla tego świata czynić więcej niż wy dla nieba? Czyż to stworzenia mają być tak gorliwie pożądane, a Chrystus zaniedbywany?
4. Co wam dadzą wszystkie wasze pragnienia tego świata, jeśli będziecie bez Chrystusa? Przypuśćmy, że macie w sercach pragnienie rzeczy tego świata. Jak długo będziecie z nich mieć pociechę jeśli stracicie Chrystusa?
5. Czy Chrystus pragnie was, którzy nie macie w sobie niczego pięknego ani godnego pożądania? A czy wy nie pragniecie w ogóle Chrystusa, najpiękniejszego i najbardziej godnego pożądania w obu światach? “Jego pożądanie kieruje się ku tobie” (Prz 8:31). Uczyń Go pragnieniem i wyborem twej duszy.
6. Jakże absolutnie niezbędny jest Jezus Chrystus dla twej duszy! Chleb, woda i oddychanie nie są tak bardzo konieczne jak Chrystus; “Jednej rzeczy potrzeba” (Łk 10:42), a tą jedną rzeczą jest Chrystus. Jeśli nie spełnią się twe pragnienia odnośnie innych rzeczy, to mimo tego w dalszym ciągu możesz być szczęśliwy; jeśli jednak zgubisz Chrystusa, to jesteś zgubiony na zawsze.
7. Jakże odpowiednim dobrem jest Chrystus dla naszych dusz! On ma w sobie wszystko, czego potrzebujemy (1 Kor 1:30). Nakieruj swe serce na to, co chcesz, a nie znajdziesz niczego, co będzie ci odpowiadać i co będzie dorównywać Chrystusowi.
8. Jak wielkie są korzyści, które cię spotkają przez Jezusa Chrystusa! W Nim będziesz miał bogate dziedzictwo, przygotowane dla ciebie: wszystko będzie twoje, kiedy będziesz Chrystusa (l Kor 3:22). Czyż taki Chrystus nie jest wart tego, by Go pragnąć?
9. Wszystkie uzasadnione nadzieje chwały opierają się na tym zjednoczeniu z Chrystusem (1 Kor 1:21). Jeśli stracisz Chrystusa, umrzesz bez miłosierdzia. Czyż to nie powinno pobudzić twych pragnień ku Niemu?
10. Przypuśćmy, że byłeś przed sądowym tronem Bożym, tam, gdzie musisz wkrótce stanąć, i że widziałeś przerażenie jakie wywołuje Pan w owym dniu — owce oddzielone od kozłów; wyroki uniewinniające oraz potępiające wydane przez wielkiego i strasznego Sędziego na sprawiedliwych i nieprawych. Czyż wtedy Chrystus nie będzie w twych oczach osobą pożądaną? Jeśli chcesz bez obawy stanąć przed tym sądem, to niech Chrystus będzie pragnieniem i wyborem twej duszy teraz!
Zastosowanie piąte: wskazówki
Czy te, oraz jakiekolwiek inne względy, powodują, iż zaczynasz się zastanawiać — w jaki sposób możesz rozniecić swe pragnienia, aby płonęły za Chrystusem? Mówisz: Niestety, moje serce jest zimne i martwe — żadne poważne pragnienie nie porusza je by poszło za Chrystusem. Dla was więc, podaję następujące wskazówki:
Wskazówka 1. Wyznacz sobie codziennie określoną ilość czasu na medytacje; odsuń się od hałasu i zgiełku tego świata (Ps 4:4) i głęboko się zastanów nad obecnym stanem swej duszy oraz tym gdzie najprawdopodobniej spędzisz wieczność. Tak rozpoczyna się każde poważne nawrócenie (Ps 69:29).
Wskazówka
2. Rozważ głęboko pożałowania godny stan w jakim przyszedłeś na ten
świat. Jesteś z natury dzieckiem gniewu, będącym pod przekleństwem i
potępieniem zakonu: dlatego też albo musi się zmienić twój
stan, albo nie ujdziesz przed potępieniem (J 3:3).
Wskazówka 3. Rozważ drogę i kierunek jaki obrałeś odkąd przyszedłeś na ten świat, krocząc od nieprawości do nieprawości. Którego z Bożych przykazań nie naruszyłeś ponad tysiąc razy? Jaki grzech jest popełniany na świecie, którego w ten czy w inny sposób nie jesteś winien przed Bogiem? Ile ukrytych grzechów masz na koncie, nieznanych nawet twoim najbardziej zażyłym przyjaciołom na tym świecie? Albo wasze winy będą oddzielone od waszych dusz, albo wasze dusze będą musiały być oddzielone od Boga na całą wieczność.
Wskazówka 4. Pomyśl o srogim gniewie Boga w stosunku do każdego grzechu: “Zapłatą za grzech jest śmierć” (Rz 6:23). Pomyśl także, jak nieznośna musi być pełnia owego gniewu, kiedy skropienie sumienia kilkoma kroplami gniewu w tym świecie jest tak nieznośne, że doprowadza niektórych do samobójstwa, które wybierają zamiast życia z udrękami sumienia? Jeśli jednak nie będziesz miał działu w Jezusie Chrystusie, to wtedy gniew ten będzie twym udziałem przez całą wieczność (J 3:36).
Wskazówka 5. Rozważ dokładnie szczęśliwy stan tych, którzy uzyskali przebaczenie i pokój przez Jezusa Chrystusa (Ps 32:1-2). Wiedząc, że łaska Boża jest darmowa i że masz do niej dostęp, dlaczegóż nie miałbyś jej znaleźć tak, jak inni?
Wskazówka 6. Głęboko zastanów się nad wielką niepewnością swego czasu oraz wielką wartością możliwości zbawienia, które nigdy się nie powtórzą, kiedy ich czas przeminie (J 9:4). Niech to cię pobudzi do uchwycenia się tych wspaniałych obietnic łaski którą teraz okazuje Bóg, abyś nie opłakiwał swej głupoty i szaleństwa, kiedy czas łaski przeminie.
Wskazówka 7. Związuj się z poważnymi chrześcijanami; zapoznawaj się z nimi, i proś o ich pomoc. Proś ich serdecznie, aby się o ciebie modlili; i bacz, abyś nie poprzestał na tym, ale często błagaj Pana na kolanach o nowe serce i nowy stan.
Kończąc, pozwólcie mi na kolanach prosić i błagać wszystkich, którzy wzywają Boga, aby usłuchali i uważali, by przez brak rozwagi, bądź rozwiązłe życie nie zagasić tych pragnień, które zaczynają się rozpalać w sercach innych. Wiecie, czego domaga się zakon Boży za uderzenie kobiety w ciąży tak, że owoc jej łona wyjdzie z niej? (2 M 21:22-23). Nie rozlewajcie krwi duszy poprzez tłumienie jej pełnych nadziei pragnień Chrystusa.
Błogosławiony niech będzie Bóg za Jezusa Chrystusa, Pożądanego przez wszystkie narody.
Przekład: J. Sałacki